Eindelijk was het dan zover, ik mocht eindelijk weer buitenspelen. Dat mocht ook wel, want een triatleet die geen wedstrijden doet is geen triatleet. Maar iemand die gewoon zwemt, fietst en loopt.

De eerste wedstrijd van het seizoen was meteen een goeie; het Nederlands kampioenschap over de Midden Afstand. 3km zwemmen, 81km fietsen en 20 km lopen.

Afstanden die mij eigenlijk niet liggen als “slechte” zwemmer en betere fietser en loper. Maar ik heb hard gewerkt aan mijn zwemmen dus wellicht is er licht aan het eind van die tunnel, die vorig jaar leidde tot een achterstand van tot wel 7 minuten op de mensen waarmee ik wil strijden.

Zoals de vorige keer reisden we dit jaar ook weer af naar Vinkeveen, omdaar te overnachten bij VVP verhuur, een appartementenverhuur op een prachtige plek aan het water. Aardige mensen, heerlijk rustige sfeer. De ideale plek om je voor te bereiden op een triathlon of gewoon eens een weekendje weg te gaan.

Ik liep nog even los en ik was zo ontspannen, ik werd er bijna bang van. Na de gebruikelijke Irma Heeren Pre-Game Maaltijd was het lekker ontspannen en vroeg slapen.

De volgende ochtend begon goed. In tegenstelling tot de berichten was de temperatuur vrij goed en het was drooG! De auto werd ingepakt en hop daar gingen we.

Eenmaal aangekomen in Nieuwkoop kon het wachten beginnen. Wat oude bekenden begroeten en rondhangen. Ik kwam Wim Korving
nog tegen heb zijn sleutels mogen bewaren. Wim en ik kennen elkaar al lang, uit een tijd waarin ik nog in een bloemetjespak rondliep, en hij bracht me op het idee om aan triathlon te doen.
Het si een triathlon waarbij de parc fermés nog een eindje uit elkaar liggen dus op het fietsje naar de zwemstart.

Daar aangekomen vertelt de omroeper over de situatie; het water is 16 graden, de stroming is erg sterk en er staat een flinke wind net zo dat je er het meeste last van hebt. Selectief zwemmen wordt het genoemd. Dan ga je je toch een beetje zorgen maken. Doemscenario’s met enorme achterstanden zaten in mijn hoofd.

Liggend in het diepbruine veenwater keuvel ik enkele minuten voor de start nog wat.

Ik zei toch dat ontspannen was 🙂 Ineens gaat er een schot. Velen kijken verschrikt op en dan gaat er een golf van “oh shit, we moeten” door de groep. En ineens staat de wasmachine aan. En die gaat 3km lang ook niet meer uit.

Ik probeer zo hard mogelijk van start te gaan en vind mezelf terug achter in een groepje. Dit blijkt achteraf het “kop” groepje te zijn geweest waar iedereen behalve winnaar Bas Diederen in zwom. Na 1500 meter ben ik murw geslagen en moet ik ze laten gaan. In die 2e ronde krijg gerust nog een paar minuten aan de broek (en een paar flinke slokken bruin nat) , maar tot mijn verbazing sta ik na 41 minuten weer aan de kant. 2 minuten sneller dan vorig jaar, ondanks de wasmachine!

Ik wissel zo snel als ik kan en spring op de fiets. Al gauw voel ik dat, ondanks een hele hoge hartslag, de benen het vandaag goed doen. Vorig jaar had ik hier een dramatische fietstijd, dat kan dit jaar beter!

Wat vooral een goed teken is, is dat ik meteen mensen opveeg. Sterker nog, aan het einde van de eerste ronde heb ik de snelste vrouw, Mirjam Weerd, te pakken. Een snelle zwemster dus een opsteker voor mij.

Bij elke doorkomst staat de support crew er mij hard aan te moedigen. Naats Suzanne zijn er deze keer ook mijn ouders en mijn broertje(sic) Emile.
In het tweede rondje geef ik gas en ik meet een tijd van 40 minuten over de 27 km. Niet slecht! Het laatste rondje wordt toch iets moeiljker en ik word zowaar nog gepasseerd. Dat gebeurd me niet vaak op de fiets. Het si Jan Blokland, een erg sterk fietsende Master-atleet. Ondertussen begin ik al behoorlijk wat mensen van naam( die ik ken iig) te passeren. Op naar het lopen.

Bij de wissel hoor ik dat ik 11e lig. Wauw. Nu nog de turbo erop met het lopen.
Ik word al snel voorbijgerend door Rene Poppe, een hele sterke loper, die ik kort voor het einde van het fietsen voorbijging. Hij wordt uiteindelijk 5e. Jan heb ik al snel weer te pakken en als ik over de dijk kijk dan zie ik een hoop voor me lopen.

De 1e ronde gaat hééél soepel, ik kom door in 18 hoog over 5km. Ik voorzie al gouden bergen, maar dan gaat het mis. Ik zak in, waarschijnlijk is het allemaal wat veel geweest, zwaar zwemmen en een 6e fietstijd neerzetten. De volgende 3 rondes loop ik net geen 15 p/uur, wat ruim onder doelsnelheid is.

Met professionele begeleiding
Ik haal zowaar Wim in, iets wat toch een bijzonder karakter heeft, en ik hoop af te gaan op een top 10 plek, en dat nog wel eerder dan ikzelf had gepland.

Eind 3e ronde wordt ik voorbijgestoken door Dirk Wijnalda, de nummer 2 van vorig jaar. Ik denk even dat hij eerste ligt, maar hij haalt mij in! Ik nwas hem dus voor gebleven tot nu, maar hij loopt dan ook wel erg hard.

Op de finish blijkt dat ik 11e ben geworden.

Een prachtig resultaat, helaas net geen 10, maar toch heel netjes. Ruim 9 minuten sneller dan vorig jaar.
Op naar Zurich!

Post-race met HJ en Wim.