Een mooie opsteker afgelopen zaterdag bij de Feanster40!

De wedstrijd ,die start in het zwembad waar ik ook lekker heb leren zwemmen, stond voor de 3e keer op mn wedstrijdlijstje.
Laatste moment beslissing, dat wel. Er waren wat fysieke probleempjes de afgelopen weken. Achillespees, kuit, rug en tractus. Een triatleet-waardig rijtje me dacht ik zo :

Lekker laat beginnen, om 12.30 pas, dat is een voorrecht wat een lange afstand triatleet niet vaak mag smaken. Maar het ging deze keer ook “maar” om 1 km zwemmen, 30km fietsen en 9km lopen. Deze 40 km stond alweer voor de 11e keer op het programma en het is echt uitgegroeid tot een waar dorpsfeest. Bijna 150 deelnemers waarvan het merendeel geen triatleet is, maar enthousiaste sportieveling uit de omgeving Surhuisterveen die deze prestatietocht wil meemaken.

Dat resulteert in een groot aantal startseries vanaf 9 uur ‘s ochtends.

De wedstrijdserie voor de heren mocht om 12.30 starten, dus lekker poco poco voor Jacob.
Na een ontspannen heenreis zag ik bij aankomst dat de organisatie weer een stapje vooruit had gemaakt; een heus Parc Ferme op de zonneweide. Vorige jaren stonden we langs de weg, nu heuse routing met op- en afstapplaats (niet altijd door iedereen goed begrepen, allé).

Ik kwam Arjen vd Krieke tegen, van wie ik de meeste tegenstand verwachtte vandaag, naast Thomas Veltman, een jonge atleet die me al verslagen had bij de zwemloop in Groningen. Maar andere tijden, ander moment in het seizoen.

Thomas ging bij het startschot (dat al werd gadegeslagen door mijn suppert-crew vd dag; mijn ouders, Tante Klaske en mijn 2 neefjes) er meteen vandoor. Hij wou 12.30 zwemmen en ik wist dat dit teveel voor me was. Hij ging minder hard van me weg, en ondanks wat missers bij keerpunten en met 2 Golfbreker toppers in mijn kielzog stapte ik na 13.40 uit het water (als 2e!) op een dikke halve miinuut van Thomas.

Toen ik wisselde zag ik hem op de fiets springen en ik was er dan ook op gebrand om dat verschil zo snel mogelijk te neutraliseren. De opdracht was immers; hard zwemmen (check! Voor mijn doen dan), hard fietsen en daarna ontspannen lopen. Ik ben immers in voorbereiding op het NK lang in Stein volgende week.

Ik begon flink te knallen, maar ik kreeg Thomas maar niet in het vizier. Ik wist dat de mannen in mijn benen zwommen geen bedreiging waren en Arjen lag 2 banen op me achter. Comfortabel dus. Maar die Thomas die bleef maar weg. De winst stond erg ongunstig, waardoor topfietstijden niet haalbaar waren. Wind mee als je uit de wind bent en wind tegen als er niks is om je achter te verschuilen. Jammer. Ik blijf pushen maar na 30km heb ik hem nog steeds niet te pakken.

Als ik van de fiets komt vraag ik aan een organisator waar Thomas is. “Die is verkeerd gereden, daar heb je niks meer aan”. Op dat moment is de wedstrijd voorbij. Of de spanning is eraf. Achteraf heb ik zo’n 41,5 km/u gereden. De achterstand is een paar minuten en ik begin ontspannen aan het looponderdeel.

Na het aanloopstuk naar de rond van net geen 3 km (2,5ish?) kom ik in het centrum waar een hoop mensen staan. Er is altijd veel sfeer hier. Een erg sportminded dorp, met hart voor duursporten. Heerlijk! De eerste twee ronden raffel ik op het gemakje af en als ik zie dat het kiele kiele wordt voor mijn eigen parcoursrecord zet ik nog even aan in de laatste ronde. Uiteindelijk duik ik er een half minuutje onder. Looptijd is 34.30 over 9. Niet heel hard dus, maar goed genoeg voor nu! 2e wordt Mark Hoefman op een minuutje of 8. Daarachter finisht Arjen die vooral worstelde op de fiets. Komt helemaal goed Arjen!

Het is leuk om eens te winnen, zeker als het zo’n mooie wedstrijd is, in een omgeving waar ik vandaan kom. Kom zeker nog eens terug.

Organisatie bedankt en natuurlijk iedereen die me heeft aangemoedigd.

Voor foto’s van de organistie kijk HIER

Voor de uitslag kijk HIER

Voor vermelding in de nieuwsberichten kijk HIER en HIER en HIER en HIER en  HIERRRR (veel hetzelfde, ik weet).