Eindelijk was het dan zover, ik mocht eindelijk weer buitenspelen. Dat mocht ook wel, want een triatleet die geen wedstrijden doet is geen triatleet. Maar iemand die gewoon zwemt, fietst en loopt.

De eerste wedstrijd van het seizoen was meteen een goeie; het Nederlands kampioenschap over de Midden Afstand. 3km zwemmen, 81km fietsen en 20 km lopen.

Afstanden die mij eigenlijk niet liggen als “slechte” zwemmer en betere fietser en loper. Maar ik heb hard gewerkt aan mijn zwemmen dus wellicht is er licht aan het eind van die tunnel, die vorig jaar leidde tot een achterstand van tot wel 7 minuten op de mensen waarmee ik wil strijden.

Zoals de vorige keer reisden we dit jaar ook weer af naar Vinkeveen, omdaar te overnachten bij VVP verhuur, een appartementenverhuur op een prachtige plek aan het water. Aardige mensen, heerlijk rustige sfeer. De ideale plek om je voor te bereiden op een triathlon of gewoon eens een weekendje weg te gaan.

Ik liep nog even los en ik was zo ontspannen, ik werd er bijna bang van. Na de gebruikelijke Irma Heeren Pre-Game Maaltijd was het lekker ontspannen en vroeg slapen.

De volgende ochtend begon goed. In tegenstelling tot de berichten was de temperatuur vrij goed en het was drooG! De auto werd ingepakt en hop daar gingen we.

Eenmaal aangekomen in Nieuwkoop kon het wachten beginnen. Wat oude bekenden begroeten en rondhangen. Ik kwam Wim Korving
nog tegen heb zijn sleutels mogen bewaren. Wim en ik kennen elkaar al lang, uit een tijd waarin ik nog in een bloemetjespak rondliep, en hij bracht me op het idee om aan triathlon te doen.
Het si een triathlon waarbij de parc fermés nog een eindje uit elkaar liggen dus op het fietsje naar de zwemstart.

Daar aangekomen vertelt de omroeper over de situatie; het water is 16 graden, de stroming is erg sterk en er staat een flinke wind net zo dat je er het meeste last van hebt. Selectief zwemmen wordt het genoemd. Dan ga je je toch een beetje zorgen maken. Doemscenario’s met enorme achterstanden zaten in mijn hoofd.

Liggend in het diepbruine veenwater keuvel ik enkele minuten voor de start nog wat.

Ik zei toch dat ontspannen was 🙂 Ineens gaat er een schot. Velen kijken verschrikt op en dan gaat er een golf van “oh shit, we moeten” door de groep. En ineens staat de wasmachine aan. En die gaat 3km lang ook niet meer uit.

Ik probeer zo hard mogelijk van start te gaan en vind mezelf terug achter in een groepje. Dit blijkt achteraf het “kop” groepje te zijn geweest waar iedereen behalve winnaar Bas Diederen in zwom. Na 1500 meter ben ik murw geslagen en moet ik ze laten gaan. In die 2e ronde krijg gerust nog een paar minuten aan de broek (en een paar flinke slokken bruin nat) , maar tot mijn verbazing sta ik na 41 minuten weer aan de kant. 2 minuten sneller dan vorig jaar, ondanks de wasmachine!

Ik wissel zo snel als ik kan en spring op de fiets. Al gauw voel ik dat, ondanks een hele hoge hartslag, de benen het vandaag goed doen. Vorig jaar had ik hier een dramatische fietstijd, dat kan dit jaar beter!

Wat vooral een goed teken is, is dat ik meteen mensen opveeg. Sterker nog, aan het einde van de eerste ronde heb ik de snelste vrouw, Mirjam Weerd, te pakken. Een snelle zwemster dus een opsteker voor mij.

Bij elke doorkomst staat de support crew er mij hard aan te moedigen. Naats Suzanne zijn er deze keer ook mijn ouders en mijn broertje(sic) Emile.
In het tweede rondje geef ik gas en ik meet een tijd van 40 minuten over de 27 km. Niet slecht! Het laatste rondje wordt toch iets moeiljker en ik word zowaar nog gepasseerd. Dat gebeurd me niet vaak op de fiets. Het si Jan Blokland, een erg sterk fietsende Master-atleet. Ondertussen begin ik al behoorlijk wat mensen van naam( die ik ken iig) te passeren. Op naar het lopen.

Bij de wissel hoor ik dat ik 11e lig. Wauw. Nu nog de turbo erop met het lopen.
Ik word al snel voorbijgerend door Rene Poppe, een hele sterke loper, die ik kort voor het einde van het fietsen voorbijging. Hij wordt uiteindelijk 5e. Jan heb ik al snel weer te pakken en als ik over de dijk kijk dan zie ik een hoop voor me lopen.

De 1e ronde gaat hééél soepel, ik kom door in 18 hoog over 5km. Ik voorzie al gouden bergen, maar dan gaat het mis. Ik zak in, waarschijnlijk is het allemaal wat veel geweest, zwaar zwemmen en een 6e fietstijd neerzetten. De volgende 3 rondes loop ik net geen 15 p/uur, wat ruim onder doelsnelheid is.

Met professionele begeleiding
Ik haal zowaar Wim in, iets wat toch een bijzonder karakter heeft, en ik hoop af te gaan op een top 10 plek, en dat nog wel eerder dan ikzelf had gepland.

Eind 3e ronde wordt ik voorbijgestoken door Dirk Wijnalda, de nummer 2 van vorig jaar. Ik denk even dat hij eerste ligt, maar hij haalt mij in! Ik nwas hem dus voor gebleven tot nu, maar hij loopt dan ook wel erg hard.

Op de finish blijkt dat ik 11e ben geworden.

Een prachtig resultaat, helaas net geen 10, maar toch heel netjes. Ruim 9 minuten sneller dan vorig jaar.
Op naar Zurich!

Post-race met HJ en Wim.

11e plaats op het NK!!!!!!

Na een zware dag met veel wind heb ik beslag kunnen leggen op de 11e plaats op het NK overall en 8e plaats bij de Heren Senioren.

Uitgebreid wedstrijdverslag volgt morgen…

Alle jeugdhelden (behalve de Transformers, duh)gaan een keer dood. Dat kun je je niet voorstellen als je <10 bent, maar toch is het zo. Kwai Chang Caine, shaolin kung fu Master, you have snatched the pebble. You can leave.

Druk druk druk met de deadline voor morgen; het aanleveren van de documentatie voor het afstuderen hier aan de Hanze. Ideaal, vooral met dat mooie weer.

Maar niet getreurd! Eindelijk hebben ze me gevonden, ik ben rijk!

H

OPES YOU FINALLY RECEIVED THIS MESSAGE !!!‏
Van: Barr Marcus Andreen Esq (info_barrmarcusandreenesq@chamber.co.uk)

Verzonden: zaterdag 30 mei 2009 21:41:03
Aan:

HOPES YOU FINALLY RECEIVED THIS MESSAGE !!!

On behalf of the Trustees and Executor of the estate of Late Engr.Jochen Kruger. I once again try to notify you as my earlier letter were returned undelivered. I wish to notify you that late Engr. Jochen Kruger made you a beneficiary to his WILL. He left the sum of Thirty Million, One Hundred Thousand Dollars (USD$30, 100.000.00) to you in the Codicil and last testament to his WILL.

This may sound strange and unbelievable to you, but it is real and true. Being a widely traveled man, he must have been in contact with you in the past or simply you were nominated to him by one of his numerous friends abroad who wished you good.

Engr. Jochen Kruger until his death was a member of the Helicopter Society and the Institute of Electronic & Electrical Engineers. Please if I reach you as I am hopeful, endeavor to get back to me as soon as possible to enable me conclude my job. You are advice to contact me with my personal Email: barr_marcusandreen@yahoo.com.hk

Await your prompt response.

Yours in Service,

BARRISTER MARCUS ANDREEN ESQ.
PRINCIPAL PARTNERS: Barrister Aidan Walsh.Esq Markus
Wolfgang, Mr. John Marvey Esq., Mr. Jerry Smith Esq.

I’m rich!

Als selfproclaimed internetwarrior ben ik al heel wat forums en websites afgestruind, leurend met mijn mening. Niet altijd tot tevredenheid van anderen, but hey; don’t hate the player, hate the game….

Gisteravond werd ik geband van dutchbodybuildingforum.nl. Bodybuilding,waarom? Denk je nu bij zelf. Het heeft zijn naam en bijbehorend imago niet mee, maar een deel van die website wordt bevolkt met mensen die serieus met Krachttraining en fitness bezig zijn en er staat verbazingwekkend veel nutiige info en discussie op.
Ik kwam daar terecht omdat mijn broertje Emile daar zoals ik hier een log heeft.

Reden van de ban: Ik ben schijnbaar een kloon van Emile, dat betekend dat ze denken dat hij de account JacobV heeft aangemaakt om niet onder zijn eigen naam dingen te zeggen. Right.

Afgezien van het feit dat ik veruit de liefste ben van ons twee, zit er nogal wat verschil tussen hem en mij.

Emile:

Jacob:

Zoek de 10 verschillen.

Voor de volledigheid:

Wij samen. Emile, Bryan, Jacob.

ORLY? RLY!

Zo gaat dat dus….

Het moest er een keer van komen en vandaag was het zover: de out of competition dopingcontrole. In het kader van Iron Transparency vallen alle pro-atleten die aan de start staan van de Frankfurter Sparkasse IRONMAN Germany onder strenge controle.

Lees verder

En als toetje analyse van dopinggebruik in sport aan de hand van de game-theorie.

In game theory, if no player has anything to gain by unilaterally changing strategies, the game is said to be in a Nash equilibrium. The concept was identified by mathematician John Forbes Nash, Jr., who was portrayed in the film A Beautiful Mind. To end doping in sports, the doping game must be restructured so that competing clean is in a Nash equilibrium. That is, the governing bodies of each sport must change the payoff values of the expected outcomes identified in the game matrix. First, when other players are playing by the rules, the payoff for doing likewise must be greater than the payoff for cheating. Second, and perhaps more important, even when other players are cheating, the payoff for playing fair must be greater than the payoff for cheating. Players must not feel like suckers for following the rules.

LINK

Buona notte e sogni d’oro

Soms kom je jezelf tegen. Nou, je komt jezelf vaak tegen. Tenminste als je jezelf uitdaagt. Dat is een beetje het doel. Je grenzen verleggen, maar soms schopt die grens terug. Dan kun je blijven doen alsof je doof bent voor de signalen van je lichaam, maar daar schiet je natuurlijk niets mee op.

Door de vermoeidheid heen is onderdeel van het leven van een triatleet. Voor mij in ieder geval wel. Triathlon beheerst mijn leven. Beheersen is het goede woord, hoe graag wij het ook willen doen voorkomen alsof het niet zo is. Het is een levensstijl die, zeker als je ambitieus bent, een hoop offers van je verwacht. Anders kom je “er” niet. Wat “er” is bepaalt iedereen voor zichzelf. Het is niet voor niks dat in Amerika de term “triathlon widow” voet aan de grond heeft gekregen. Dit doelt op de partner (want we onderscheiden natuurlijk niet in geslacht) die achter de man of vrouw aanhobbelt terwijl deze met veel te weinig kleren aan serieus kijkend door de weilanden aan het ploeteren is.

Maar goed,afgelopen week kwam ik mezelf weer eens tegen. Vrijdagavond ben ik letterlijk afgestapt. Kapot, vermoeid,leeg, na slechts 20 minuten training op de tacx terwijl het buiten honden en katten aan het regenen was. Ik schreef het toe aan vermoeidheid nadat ik donderdagavond tot laat had geholpen bij een schilderbeurtje op mijn werk. Toen de wekker die ochtend weer ging om te zwemmen was ik nog niet echt hersteld. Maar ja, je moet.

Een nachtje redelijk slapen en een goede maaltijd was het antwoord. Zaterdagochtend was het tijd voor een pittige duurloop van 2u30 gevolgd door een zwemtraining van een uur.

Na 30 minuten in het loopje(eigenlijk meteen al) was me duidelijk dat dit niet goed ging komen. Braakneigingen. Hartslag blijft laag. Shit. Als het maar geen overtraining is. Ik hobbel weer naar huis en ga weer naar bed. Daar geniet ik nog even van wat welverdiende rust en het gezelschap van MIJN triathlonwidow, want die ziet me niet zo vaak in bed na 0800 in het weekend.

Niet wat ik voor ogen had, 3 weken voor het NK MIdden.
Dan is het keuzes maken. Veel slapen, goed eten.

En dan is het maandag. 2 nachten van 10u+ later twijfel ik aan hoe het ervoor staat. Griepjes e.d gaan ook rond dus wellicht heb ik wat onder de leden.

IK ga om 1500 de deur uit, korte broek, IMAntwerp shirt en mijn Asics. De wind steekt op en het begint hard te regenen na 10 minuten. Nu komt het erop aan…..

Ik voel me weer sterk, ik ben terug! Ik loop goed, beter, best. Ik heb echt een knaltraining gehad, die me door een groot gedeelte van de stad heeft geleid. In de stad en park juist, omdat dit veel draaien en keren is en niet een vlak ritme(terreinverschil). Ik verwacht dit namelijk ook in Zurich. Ik vlieg, ook bij de miniheuvels en valse platten die we hier in de stad hebben. Ik passeer regelmatig fietsers en dat leid soms tot plezier bij de mensen die ik passeer. Ook mijn uberopvallende traithlonloopschoenen blijven niet onopgemerkt.

Uiteindelijk ben ik klaar en doen mijn benen ontzettend pijn. Zoals het hoort. Zonneschijn!

—————————————————————————————
Zaterdag was een drukke dag. Zelf trainen en daarna kijken bij een mooi sportevenement.

Ik moest vroeg beginnen, dus had ik met Jochem en HJ afgesproken om toch maar eens een plons in het buitenwater te doen. De Hoogkerkse Plas was daarvoor uitgekozen.

Door de regen van de afgelopen dagen viel de temperatuur wat tegen, vooral bij mijn medezwemmers. Ik krijg het gelukkig niet snel koud, iets wat al opvallend zichtbaar was bij de duathlon van Ter Idzard. Ik denk dat het een genetisch ding is, ook mijn broertje en vader hebben hetzelfde. Dat is een subtiele manier om te zeggen dat ik uit een lang geslacht van kleding-nbihilisten kom.

Hier wat meer foto’s van mij en de kleumende meute:

Daarna was het de beurt aan een lekker loopje. 2u15 om precies te zijn, door het mooie Grunn’r land.

Dat loopje begon met naar Zuidhorn lopen, waar ik mijn Polar heb afgegeven voor batterijvervanging. Daarna een rondje langs de tillenb (Enumatil,Briltil) alwaar we tegen een optocht van 400 vrachtwagens opliepen; de Nienoord Gehandicapten Tocht. Of dat was in ieder geval datgene wat de verkeersregelaar onder zijn snor naar me toe blafte met een blik van “duh”. De breedbekettingde, rokende, snordragende vrachtwagenchauffeurs waren erg beried om ons mee te nemen. “Kom op het flatbed, dat is beter voor je conditie”.

Beter voor mijn conditie; nou nee, beter voor mijn rust dan weer wel.

IN ieder geval is het zover ik kan ontdekken een initiatief van truckers uit Groningen om gehandicapten een hele leuke dag te bezorgen. Dat is natuurlijk hartstikke mooi en goed.

Daarna snel douchen en op naar Surhuisterveen voor de plaatselijke Stercste Man van Noord-Friesland. Een kleine wedstrijd die erg wisselend bezet was. Een aantal echte toppers (deelnemers Sterkste Man van Nederland) en locale helden alsook een aantal mannen wiens deelname op zijn minst twijfelachtig te noemen was.

Mijn broertje Emile liet daar van zich spreken. Sommige dingen zijn technisch nog niet heel goed, maar hij laat zich nadrukkelijk zien. Hij komt eraan en gaat nog hele mooie dingen doen!

Hier de filmpjes van zijn onderdelen:

Vrachtwagentrekken: ging gewoon goed.

Vrouwen tillen, kan beter; zit hem vooral in de techniek.

Hier ging het mis. Hij kan dit, maar moet het nog even beseffen.

Iets lichter gaat het als een tierelier

En de verrassing: als een speer!

En dan het onderdeel waar hij in uitblinkt. Hier wordt ie heel goed in!

Dat leidt tot een 2e plaats bij de junioren (20 jaar 🙂 ) en een 4e plaats overall.

En de kinderen vinden het ook leuk:

On top!

The man!

‘s Avonds lekker gekookt en gegeten (vegetarisch! Voor het eerst!) met vrienden. Een zeer geslaagde dag….

Ik ben een kattenmens. Sta op het punt om weg te gaan voor die beloofde training, komt Nina weer bij me sloeren. En afgeleid. Was is dat toch?

Gelukkig is er diepgaand onderzoek naar verricht;