En weer een stukje nostalgie moest eraan geloven. Afgelopen weken zijn we gebombardeerd door de Smurfen, met dank aan de Appie. Eerlijk gezegd moet ik elke vezel in mijn lichaam tegenhouden om niet te gaan schrijven in die karakteristieke smurfentaal. Er wordt niet gesmurft dus. In de jaren tachtig waren de avonturen van deze kleine blauwe wezens, belaagd door Gargamel een feest voor de jonge geest. Grote Smurf was de Original Gangster (een Blood, gezien zijn rode outfit) die het zaakje in het gareel hield. De smurfenwereld was simpel en eendimensionaal en met een happy ending zoals dat alleen nog lijkt te kunnen in series pre-1995.

De revival van de Smurfen lijkt leuk, maar is natuurlijk niets anders dan een goed- geoliede marketing machine. Natuurlijk wordt er grof geld mee verdient om de smurfen aan een heel nieuwe generatie kinderen te slijten. Een generatie die ten opzichte van zijn voorgangers nog veeleisender is in zijn entertainmentbeleving maar belangrijker nog; nog meer geld te besteden heeft.

Nu mijn probleem. Na wat onderzoek blijkt dat die leuke revival nog maar het topje van de ijsberg is. Ook in Amerika worden de smurfen weer onder de aandacht gebracht. Logisch natuurlijk want Belgie (land van ontstaan) is leuk, Europa is nog leuker, maar Amrika is natuurlijk het allerleukst/lucratiefst.

Er komt een 3-D film over de Smurfen! Sterker nog, er wordt gesproken over een Trilogie, in de trant van Lord Of the Rings, maar dan ” op hun eigen klungelige wijze
“. Ok. Dit trek ik nog net. Jammer is het wel, maar het is niet anders.
Maar dan het ergste; het wordt allemaal wel aangepast. De smurfen worden ge-update. Want de verhoudingen waren wel erg scheef en vrouwonvriendelijk in het dorpje. Een man (grote smurf) die de boel bestuurd en slecht 3 vrouwelijke smurfen, met als prominente blikvangster de Smurfin, die vooral rondloopt op hoge hakjes. Ketterij! Dit kan toch niet! Ongewtijfeld zal de cast worden aangepast zodat het allemaal PC wordt. (Dat is dus politie correct.)

Bereid je voor op films met vrouwen aan het roer, smurfen die hun gevoelens tonen. Smurfen die niet gaan wekren maar voor de kinderen zorgen en natuurlijk etnische smurfen. Want alle smurfen zijn 1 kleur en dat is zo onrealistisch! Ook is er ruimte voor andersgelovenden.

Niet dat ik vind dat daar iets mis mee is. Integendeel. Emancipatie en multiculuraliteit zijn een groot goed.
Maar ze hebben niets te maken met de smurfen. Laat de Smurfen met rust
De kracht zit hem in het verhaal en de karakters. Laat dat zo.

Maar goed, in een wereld waarin de overheid onderzoekt een film te verbieden zonder deze gezien te hebben valt het natuurlijk reuze mee.

Mij zul je in ieder geval niet smurfen in de smurfoscoop.

Voorjaarsvakantie. Joepie! Dacht ik afgelopen week. Maar toch schaakte ik mijzelf vanochtend, toen ik weer op de stage was) roepen dat ik eindelijk rust had. De hele week was een wervelwind met werk, hobby en trainen (ook hobby, maar toch!)

De hele week goed getraind. Hard getraind en ik krijg steeds meer het gevoel dat het goed gaat komen. Soms zit je in die zone en kan het niet gek genoeg. Juist dan is het goed om de rust te bewaren. Lukt dat niet, dan heb je een probleem.
Die rust kan door verschillende factoren worden verstoord. Dat kakn psychische verstoring zijn maar ook heel simpel fysiek.

Afgelopen donderdag hebben we naar een huisje in Leeuwarden gekeken. Het is een mooi huis, sluit goed aan bij wat we willen, is qua locatie perfect EN binnen ons budget.
Het is ruim (4 slaapkamers), waardoor we precies kunnen doen wat we willen. Studeerkamer voor Suus en Jacob, logeerkamer voor aanwaaiend grut en een grote slaapkamer. Kwaliteit van Leven zullen we maar zeggen. Dat betekend wel dat, geheel tegen mijn aard in, ik opeens tot diep in de nacht loop te piekeren. Varierend van hoe de inrichting eruit moet gaan zien ( ik heb behoorlijk wat noten op mijn wannebe-interior-decorator-zang) tot hoe we het allemaal gaan doen, met een druk einde schooljaar in het vooruitzicht en mijn natuurlij niet aflatende sportieve ambities.

Als zo’n periode kruist met een paar dagen veel en hard en lang trainen dan wil dat nog wel eens tot problemen leiden. Immers; terughoudendheid; gelul!

Daarnaast zijn er externe factoren die een rol spelen. Afgelopen zaterdagochtend was ik onderweg voor mijn lange duurloop. 2 uurtjes in zone 0 met 2 blokken van 15 minuten in zone 1. Dit betkend eigenlijk dat ik 2 keer een kwartiertje versnel van 9 a 10 km p/u naar 11 of zelfs 12.(HF boven de 136).
Helaas was het zaterdag behoorlijk winderig weer (zondag trouwens ook maar daar kom ik nog op terug). Zelfs zo winderig dat je er als voetganger ook echt last van had. Het betekende dat op stukken ik tegen de wind in moest en dat er nogal op de voorvoet moets worden gelopen, en hard owrden afgezte om maar vooruit te komen.

Mijn voeten trokken dat slecht. Aan het einde van de training kreeg ik last van mijn rechtervoet, inde hak regio. Eerst dacht ik dat het de achillespees was, maar dat heb ik regelmatig en dat was het toch niet. Nee het is het stuk dat tussen je enkel en je achillespees zit aan de binnenkant van je voet.
Als ik nu hardloop, of zelfs als ik traploop/doorwandel, voel ik pijn op die plek. Als ik ga hardlopen kan dat oplopen tot speldeprikken. Slecht teken! Komende week maar even naar de sportarts. Vanavond in ieder geval niet baantrainen.

Zondag een echte toer uitgehaald. Zaterdag tot 20.00 gewerkt, daaarna junkdag en weer tot laat woele. Zondag weer vroeg op. 06.30 ging de wekker. 0700 op de fiets vooor een duurtraining van 4 uur, gevolgd door een 15 minuten hardlopen. Het waaide nog steeds erg hard, dus ben ik begonnen met dik 2 1/2 uur tegen de wind in fietsen (soms niet sneller dan 10 a 12 km/u) naar Lauwersoog. Gemiddeld nog geen 20 km/u. Terugweg ging een stuk sneller.

Het is verbazingwekkend hoe mooi de wereld is rond die tijd. Rustig en sereen. Het weer was verder goed,zonnig, dus dat werkt het geheel ook in de hand.

Om 1200 stond ik weer op de vloer bij Plaza. Weer tot acht uur op de benen staan/werken.
Toen ik thusikwam kon je me oprapen. Dat kan vandaag nog steeds. Kortom goed uitrusten deze week, vingers kruizen dat de voetjes gauw bijtrekken want komoend weekend zit ik in Eibergen met het Noord Nederlands Triathlon Team voor een trainingskamp.

Het was de bedoeling (zoals aangekondigd) om de halve marathon van Langezwaag te lopen. Ik heb er toch maar vanaf gezien. Ik had sinds de woensdag training last van mijn achillespees, en een halve marathon is geen peulenschil.

In plaats daarvan een voorzichtige duurloop gedaan (1u40) die mijn vermoeden bevestigde. Voorzichtig! Ik begin toch nog wijzer te worden op mijn oude dag. Het is heel belangrijk om naar je lichaam te luisteren en af-en-toe een verstandige beslissing te nemen. Er komt wel weer een volgend testmoment, en uiteindelijk gaat het maar om 1 ding; augustus!

Zondag heerlijk gefietst. Samen met de familie Moes, Jochem en de verloren zoon Edo 4 uurtjes door het Drents-Fries-Groningse landschap getrapt. Niet verrot, er niet zat van zijn na 3 uur maar je goed voelen. Zelfs nog even over de knie bij een elite renner op het viaduct bij Hoogkerk. Life is goooooood.

Stagedag bij Atos Origin. Een voedingsworkshop georganiseerd die goed ontvangen is.
Einde van de middag lekker een uurtje losgelopen. 60 minuten zone 0!

Zometeen omkleden en naar het Corpushuys. Zwemtraining van Tritanium.

De avond afsluiten bij Ni Hao. Lekker wokken. Foto’s volgen nog.

J.

Maandag:

4x (2x 2.30-4.00) R=1′ SP=4′

Hard werken in zone 3, in en rond het noorderplantsoen. Heuveltje op, heuveltje af, spiertjes au.

Dinsdag rustdag.

Komende zaterdag: 1/2 marathon in het pittoreske Langezwaag. Eens kijken hoe dat gaat.

Hoe is het zover met me gekomen?

Een heel erg druk weekend. Een vol programma met die me van hot naar her liet rennen om werk, trainen EN ontspanning met elkaar te verenigen.

Vrijdagochtend vroeg weer zwemtraining. Het zijn de laatste momenten/trainingen in dit kleine zwembad dat jarenlang de plaats is geweest waar mensen hebben leren zwemmen, hebben geleerd zwemmen te leren en waar tritanium en zwemverenigingen hun trainingen heben afgewerkt.
Er is nu een nieuw gebouw, waar mijn opleiding in zit, waar ook een nieuw zwembad is. De overgang wordt steeds uitgesteld maar dat maakt het afscheid niet minder, ahum, emo.
Het voordeel is dat we van 20 meter (badkuip) naar 25m (iets minder badkuip) gaan.

Vrijdagavond stond in het teken van slagen. triathlonvriend, mede-oud-voorzitter en teamgenoot binnen TTNN Jochem had na lang en hard werken de HBO-V (erpleging) afgerond. Nogmaals gefeliciteerd. Hier wat sfeerimpressies.

Daarna snel naar bedje want zaterdagochtend weer vroeg op. 2 uurtjes lopen bij een heerlijk zonnetje. Daarna snel douchen, broodje eten en hop naar Plaza. De hele dag weer mensen geadviseerd en trainingsprogramma’s gemaakt.
Na afloop weer meteen door. Personeelsavondje van de fitness. Poker bij Erik thuis.
4 man en 1 vrouw die elkaar wat geld proberen af te troggelen. Ik heb het gered tot aan de ” final table” maar was understacked en ging op de river down tegen een out-of-nowhere flush van de minst ervaren pokeraar aanwezig. Respect! Goed gespeeld.

Ben maar niet mee de stad ingegaan want je raad het al. zondagochtend weer trainen. 3 uurtjes op de fiets in zone 0, samen met Menno en Diek(?). Erg gezellig mooi weer, en als toetje 20 minuten flink doorlopen.

Maar toen hield het niet op. Thuiskomen, douchen en hop in de auto naar Akersloot (NH) waar de verjaardag van Meike en Lonneke (zussen van Suzanne) wer gevierd. Gegeten in wat bekend staat als een zeer goed visrestaurant in Ijmuiden. Dat viel dus tegen. Maar wel een mooie zonsondergang.

Toen we ‘s avond tegen tienen weer thuiskwamen was de koek op. Lekker uitgerust het weekend uit. :S Maar wel erg leuk.

Om tegemoet te komen aan de doelen van dit weblog en het onderschrift ” lief dagboek” zal ik de komende tijd ook mijn trainingen gaan loggen.

Maandag:

Hardlopen:

20 minuten warming up zone 1
20 minuten loopscholing Dirk
60 minuten kern: 4×6 minuten + 3×3 minuten + 6×1 minuut zone 3 (166-171) Rust steeds 1 minuut.
15 minuten loslopen

Totaal Ruim meer dan 16 kilometer

In de planning stonden 9 keer 1 minuut maar dat heb ik moeten korten vanwege het feit dat ik om half negen op zou worden gehaald door mijn betere helft. Zou, want ze had de tijden een beetje door elkaar gehaald. Moest nog even 20 minuten langer wachten.

Gelukkig stond er na een heerlijke warme douche een groot bord Zalm broccoli lasagne klaar (uit het sporterkookboek, dus gezond) om de pijn te verzachten. Heerlijk!

Dinsdag: Rustdag (behalve 1 of 2 buikspierkwartiertjes op Plaza)

Afgelopen weekend een feestje gehad. Mijn broer (zwaaizwaai) is 19 geworden. Ja, kleine jongens worden groot. Op dit moment al een cm of 10 en een kilo of 15 groter. 🙂

Een leuk feestje gehad. De avond ontaarde in een ferme discussie met betrekking tot homeopathie. De kampen waren letterlijk doch netjes gescheiden in de ene en de andere kant van de tafel. De ene (onderbezette) kant, waarin ik plaatsnam, verdedigde de stelling dat homeopathie niet werkt en de andere kant, logischerwijze, stond erop dat homeopathie wel werkt. Natuurlijk waren er ook mensen die zich afzijdig hielden of een mening hadden die in het midden lag (naast de hapjes dus).

Voor mij is homeopathie kwakzalverij. De basis van deze ” geneeswijze” is dat er wordt gekeken naar het individu. Op basis hiervan en op basis van de fysieke klachten wordt er een specifiek middeltje voor gezocht. Dit middel mimiekt de symptomen en bestrijd deze het lichaam daarop voor te bereiden.

Praktisch betekent dit het volgende;

stel je voor je hebt last van je maag. Je bent steeds misselijk. De homeopaat zal na gesprekken met jou overgaan tot het toedienen van een middel waar je misselijk van zou worden als je deze in normale omvang zou innemen. Dit middel wordt echt verdunt. En niet een beetje, maar tot een zodanige verdunning dat er slecht enkele moleculen van deze stof overblijven. Daarna wordt het geschud. Hiervan zou het lichaam beter worden.

Daar zit wat mij betreft de crux. Er is geen wetenschappelijk bewijs dat het werkt. Het is gebaseerd op het idee dat water ” geheugen” heeft. Het zou zich herinneren met wat voor moleculen het in contact is geweest en hierdoor zouden positieve effecten overgebracht moeten worden.

Dit werpt een aantal problemen op. Natuurlijk si er geen bewijs voor dat water dit zou kunnen. Maar als je goed over nadenkt over de aard van deze bewering, neemt de ongeloofwaardigheid toe. Immers moet water niet alleen geheugen hebben, het moet ook kunnen nadenken. Want hoe maakt water onderscheid welke eigenschappen van welke stoffen waarmee het in aanraking is geweest overbrengt? Water begint meestal als ondergrons of rioolwater, wordt daarna gezuiverd volgens normale standaarden en vervolgens gebruikt voor inname of verwerking. Of de gewone zuivering heeft een voor homeopathische begrippen herinneringsverbekende werking, of je krijgt in je homeopathische middeltje ook meteen de invloed van de poepcellen van de overbuurman mee.

Het enige argument dat over lijkt te blijven is dat het voor sommige mensen werkt. En dat moet genoeg zijn toch? Helaas is het moeilijk wapenen tegen mensen die anekdotaal bewijs als ECHT bewijs zien.

Ik verwijs graag naar 1 van de weblogs van Steven Novella (oprichter van 1 mijn favoriete podcasts; The Skeptics Guide to Reality), waar hij en andere wetenschappers/artsen schrijven over het spanningsveld tussen evidence based medicine en al het andere.

Kijk op www.sciencebasedmedicine.org

Jacob

Ps; troouwens weer heerlijk weer afgelopen weekend:

Tussenstand: zaterdag 2 uur gelopen, net iets meer dan 20km
zondag bijna 3.45 gefietst, net iets meer 102 km