De familie Veenstra-Riegen is redelijk sportief. Ook de nieuwe aanwinsten gaan mee in het ritme. Check het filmje!

Nieuw jaar en dus tijd om de training serieus(er?) aan te pakken.

Niets beter dan ern flinke duurloop in de sneeuw!

2 uurtjes met dwarrelende vlokken op je hoofd, mooie vergezichten, een goed functionerend lichaam en entertainment van het goede soort in mijn oren.

Bijbehorende foto’s;

Hollandser dan dit……

Klein stukkie nog.

Zwarte zwanen met praatjes;

Zicht; niet ver.

En net voordat ik zomaar 3 hele goede triatleten (uit Sittard, Enschede en Groningen, what are the odds 😉 tegenkwam een roos in de sneeuw.

Nep ja, toch niet minder opvallend.

J.

Gelukkig Nieuwjaar allemaal. Het wordt een leuk, spannend en uitdagend jaar en wie weet heb ik nog wat verrassingen in petto.

Mijn dank gaat uit naar iedereen die me gesteund heeft het afgelopen jaar, als belangrijkste Suus, de liefde van mijn leven; mijn ouders, Heit en Mem ik hald fan jim; mn bloedbroeder Emile; mijn sponsoren Robert Bakker van Bakkerkamerbemiddeling.nl, de teams van Run2Day en CycleTrend/Cyclespeed.nl en mijn werkgever Plaza Sportiva.

Eervolle vermeldingen ook voor alle mensen van Tritanium, de leukste triathlonvereniging of all time. Of all time! Dank je Kanye.
In het bijzonder mijn long distance buddies Hj, Jochem en Jerzy. En natuurlijk de vrijdagochtend TTZT posse. Chris Brands voor de schemas die me op het juiste pad houden ( lees; weg van overtraining).
En natuurlijk alle mensen die me persoonlijk, per email of per reactie hier hebben gesteund; super bedankt!
Ook de mensen die geen vertrouwen in me hadden; bedankt. Ga ik alleen maar harder van werken.

Na al dat geslijm de realiteit, want ik heb die steun in het nieuwe seizoen gewoon weer nodig 🙂 Wordt een bijzonder jaar!

Nieuwe wielen waarmee de Veenstra-Riegen familie de komende jaren de wegen onveilig mee maakt; een ToyotaAygo Xcite White aka Stoer Koekblik.
Moeder en kind maken het goed, poppeslok alleen op afspraak :p

Ja, inderdaad, 30 km op de teller 😀

Het seizoen is afgelopen en dus steek je dan wat tijd in andere zaken. Zoals herstellen van een ernstige rugblessure, hard werken, studiedingen (heel af-en-toe) en nog wat meer hard werken, enzovoort enzovoort.

De rug gaat best goed. De training is semi-serieus weer opgepakt. Dat betekend dat ik op het randje zit van weer normaal kunnen trainen en nu de brug moet worden geslagen naar de conditie zoals die er was. Dat betekend ook dat mijn lichaam begint te protesteren, want het is toch wel erg lekker dat liggen op de bank.

(En de broodjes:

Maar goed, niet getreurd; we gaan er toch weer voor. Het afgelopen seizoen was geweldig. Mooie prestaties die mogelijk zijn gemaakt door een briljante supportcrew, snoeihard trainen en natuurlijk zeer goed ondersteunende sponsors.

De komende tijd zal ik weer wat vaker wat van me laten horen, want er staat weer een hoop op stapel. Er gaat komend jaar getrouwd en afgestudeerd worden en dat gaan we natuurlijk combineren met meer hard werken en zo hard mogelijk trainen.

Het plan zoals die er nu is (en het adagio; No plan survives reality gaat natuurlijk nog steeds op) is dat ik in Nederland blijf (quanta kosta!) voor de wedstrijden.

Trainingstechnisch voorbereiden op een wedstrijd in het buitenland (met vaak meer reliëf) betekend ook daarvoor afreizen naar een plaats waar dat relief te vinden is. En daar is tijds- en financieeltechnisch nu echt geen gelegenheid voor (zie eerder gestelde doelen).

Dus is het hoofddoel; Almere. Een magische grens is toch 9 uur in een hele triathlon. Kijken hoever we komen, mits goede omstandigheden in Almere.

Het voorprogramma staat nog helemaal open, maar dat hangt af van in hoeverre het lichaam meewerkt.

Morgen: Moar!

PS;

Pps: Morgen:

Poeh. 2 maanden alweer.

Rug is redelijk, uitzicht is meer dan goed. Moet mijn oefeningetjes braaf blijven doen. Ies lastig…..

Tijd voor deens ontbijt……

Uitzicht;

De gastheer;

Cyanide & Happiness @ Explosm.net

Ok, zo loop ik er ook weer niet bij maar toch.
Afspraak met uber-guru. Tussen L5-S1 ben ik inderdaad aan het uitstulpen. Tevens sta ik zo krom als een hoepel. Er is echter geen dreiging tot iets wat echt uit de klauwen loopt (zoals drukken op een zenuw) dus dat is goed.
Hij was er snel bij dat ik duidelijke grenzen nodig had. Hij merkte op dat er wellicht een filter op gerapporteerde en ervaren pijn zit.

Hmmm, zou kunnen.

Gelukkig vond hij me wel een snelle leerling, so i’vegot that going for me 🙂

Veel oefeningetjes doen om mijn lichaam weer in een rechte lijn te krijgen en wellicht volgende week serieus revalideren.

Klinkt goed dus. Heb nog steeds veel pijn, maar er zit ook iets meer ontspanning in. Mooi!

Maandag naar huis, komend weekend een Deense vriend bezoeken in Aarhus.

J.

English Below…

Hallo,

Kleine verandering van plan. Via Professor Caserotti ben ik in contact gekomen met Per, een fysiotherapeut/researcher gespecialiseerd in lagerug klachten, verbonden aan een, jawel, hypergespecialiseerde LageRugKlachtenKliniek hier in Odense. Zeg, komt dat even goed uit.
Hij kan me meer vertellen (hoop ik) over de situatie en of/wanneer ik een MRI zou moeten. Later meer!

Jacob

————————————————————————————-
Hey,

Change of plans. Through Professor Caserotti I had contact with a Physical Therapist/Researcher who is part of some hyper-super-specialized LowerBack Clinic that is conveniently located here in Odense. Who knew?

I´ll have a consult with him in the end of the afternoon and hopefully he will be able to shed some light on the situation right now and if or when I should have a MRI. Keep you posted!

Naar huis zit er nog even niet in. Ga morgen eerst op zoek naar de dichstbijzijnde MRI scanner. Die weg schijnt te lopen via Italiaanse profesoren naar Zuidafrikaanse chiropractors. We zullen wel zien. De diclofenac werkt reuze. Morgen meer….