Soms lijkt alles goed te komen.
Nadat ik eerder al had bericht over mijn voetproblemen lijkt het nu beter te gaan. Gisteren stronteigenwijs tóch maar even een halfuurtje lopen. Het was lopen op de grens (pun intended) maar het ging goed! De voetjes voelden na afloop beter dan vooraf.
Een effect dat ik wel vaker meemaak. Iets doet pijn, maar 1 keer “er-door-heen” trainen en het is weer over. Gevaarlijk is het wel, dus je moet je lichaam wel goed kennen. Anders zit je met de gebakken peren. Maar in dit geval; Victorie!

Nog meer goed nieuws. Woensdagavond was het tijd voor de 400m test.
Na een kleine inzwemperiode (20 minuten) en daarna 2 series lang zenuwachtig ronddrentelen mocht ik van start. Ik had voor de gelegenheid mijn Skinfit-wedstrijdpakje maar aangetrokken. Dat ben je in ieder geval in je hoofd snel.

De tijd die ik uiteindelijk realiseerde was: 5.27. Niet spectaculair (alles behalve) maar als je mij in december had gezegd dat ik dat nu alweer zou zwemmen had ik je voor gek verklaard. Immers toen begon ik met 1 baan borstcrawl. En daarna uitbouwen naar 2 banen achter elkaar. Enz,enz,enz.

Ik zwem sinds ik weer begonnen ben 2x per week. Dat is veel te weinig om echt door te groeien. Dus dat staat op het lijstje “bespreken met Chris”.

Het is een mooi signaal in een tijd dat ik me überhaupt goed voel over de training. Ik voel me lichter dankzij de 5 kilo die ik eraf heb gehaald. Maar deze 5 kilo voel ik niet alleen in mijn lijf, maar ook in mijn hoofd. Ik heb het voorgevoel dat er veel mogelijk is dit seizoen.

Het zwemmen gaat dus goed komen. Het lopen gaat ook als een tierelier. Komend weekend op trainingskamp met het triathlonteam. Eens kijken hoe het met het fietsen zit. In hoeverre kan ik meekomen met sterke fietsers als Henk-Jan, Ben en Mark. Een hoe staat het ervoor met trainingsbuddy Jochem (die van die mooie helm). Hij heeft een nieuwe fiets, wellicht betekent dat ook een nieuw tempo?

Al met al kijk ik er erg naar uit.