————————————————————————————-

Afgelopen koninginnedag was het dan eindelijk zover. De eerste jaarlijkse biertefahrt. De biertefahrt is weer een idee uit de (onuitputtelijke) koker van HJ Dolsma, waarbij meestal hard trainen en hard ontspannen hand in hand gaan.

De missie? 11 mannen en fietsen(technisch gezien was het zelfs een MännerBiertefährt)en 1 volgauto op weg naar Duitsland om daar goed duitsch bier te halen voor het vieren van koninginnedag. We komen iets terug halen, zeg maar.

Om 8.30 in de ochtend verzamelden we bij HJ thuis. De koffie stond klaar en iedereen was mooi op tijd. Ik ben nog even terug naar huis geweest vanwege een misverstand over welke fiets ik mee moest nemen. Triathlon of toch training. Ik dacht triathlon. Toch training. Aangekomen thuis; trainingsfiets mist 2 crankboutjes. Hmmm. Toch triathlon.

Aaaaarrrrgggh.

Daarna de gebruikelijke chaos:

Runnersworld (Alwin) was zo vriendelijk om de RW-mobiel ter beschikking te stellen als besemwagen;

En de groepsfoto:

Toen konden we eindelijk beginnen. De eerste kilometers gingen erg ontspannen. De stad uit, gevolgd door Niko, de duitse Besemwagenbestuurder, gingen wij richting de grens. Op weg naar Leer, waar het bier gehaald moest worden.
Het mooie Oost-Groningse Landschap werd met volle teugen ingenomen.

Hier de deelnemers in uitgeruste tijden;

Duitsland werd eigenlijk zonder slag of stoot bereikt. Mij valt op hoeveel invloed een arbitraire grens heeft op de omgeving. Meteen is alles anders…

Huisjes

Bushokje.

Er is/word door sommige mannen hard gefietst. Vooral Ben laat zich erg zien. Andrie wacht daarentegen zijn kans af.

In Duitsland raakt de bezemwagen kwijt.Als we echter bijna bij Leer zijn (en dus eigenlijk in volle finale zijn) moet er gestopt worden. Want; brug wordt verbouwd, we moeten met het pontje mee.

Op het pontje interview ik de BierteFahrtFuhrer (BFF) en de door hem getipte kanshebber voor de overwinning:

In Leer knallen we nog even en blijkt er dat er geen supermarkten in het centrum zitten. Uiteindelijk vinden we er 1 bij de Mac, een Netto. Daar wordt bier ingeslagen;

Maar Duitse kratjes zijn niet zomaar kratjes, zoals hier wordt gedemonstreerd;

En dan gaan we terug. De heenweg was het tempo vooral van het kaliber jojo, en HJ en ik zijn daar niet zo blij mee. We besluiten een redelijk doch egaal tempo te gaan rijden. Nog even weer stoppen voor het pontje, waar we geconfronteerd worden met de fetish van Vincent Harder:

Genieten we nog even van de zon;

En zien we wat de Duitsers verstaan onder 18% stijging;

Daarna weer los. Link en rechts beginnen de inspanningen van de 1e uren zijn tol te eisen. Ik fiets lekker. Mooi weer, mooie afstand.

Er wordt nog gesprint voor het bordje Nederland, waar winnaar Rutger zijn camera nog verliest.
Maar daarna is het voor velen afzien. We rijden zelfs nog verkeerd en komen uiteinelijk na een km of 180 en net meer dan 30 gemiddeld weer thuis. Met bier en zeker voldaan.
Ik kan uiteindelijk het bordje Groningen nog voor de neus van Andrie wegkapen.

In de Hazelaarstraat bespreek ik de rit nog even met wat deelnemers.

Conclusie: een zeer geslaagde tocht die zeker voor herhaling vatbaar is. Dit jaar 11, volgend jaar……?