Afgelopen weekend was het eindelijk zover; LOS!
Hard getraind en ook al weet ik dat ik nog met de naweeën kamp van mijn hernia ben ik toch al lekker op dreef.
In de weken voor Nieuwkoop was er toch een kink in de kabel. Het lijkt erbij te horen…
Op Hemelsvaartdag reed ik samen met een groepje van GVAV de Noorderrondrit. Lekker gekoerst en na afloop van de 180km vond ik het nodig om nog 10km te dribbelen. Dat ging veel te lekker en pats zei de knie, toen ik na 10km binnen 45 minuten weer vlakbij huis was. Niet al te slim dus…
Onder behandeling van Dannie van Fysiosportief bleek dat mijn heup/bekken een beetje uit t lood stond, waardoor er extra druk op mijn tractus iliotibialis stond. In de 1 1/2 week voor Nieuwkoop werd er dus alleen gecrosstraind….
Nadat ik toch groen licht had gekregen (dat is het mooie van een fysio die zelf ook atleet is; “gewoon knallen”) leefde ik ongewoon ontspannen naar de wedstrijd toe. De opdracht was simpel: hard zwemmen, hard fietsen en ontspannen lopen om de knie te ontlasten.
Een kamer geboekt in ubersaai motel in Bodegraven en de avond ervoor tegen mijn obsessief compulsieve aandrang (zelf een bepaald eten koken) lekker met Suzanne gegeten bij een lekkere Italiaan in Alphen a/d Rijn namelijk Il Delicato. Wel gezond (pasta met kip en salade) dus we moeten zeker nog eens terug komen om de minder verantwoorde lekkernijen te verorberen….
We lagen daarna lekker op de hotelkamer, songfestival becommentariëren op twitter en heerlijk slapen. Briljante setup dus.
De dag zelf zou nat en koud worden maar eenmaal aangekomen bleek dat mee te vallen. Erg droog en de wind was ook gaan liggen. Ik tref Edo en Danne en ouders bij de inschrijving en verbaasde reacties omdat ik niet in sporttenue loop. Gewoon even niet, maar ik doe wel mee 🙂
Ik zoek een mooie plekje in het PF en praat nog even met de fameuze Cesar Beilo, een van de toppers aan de start. ook Gerbert vd Biggelaar, nog zo’n brommer kom ik nog tegen. En nog vele andere natuurlijk.
Na de presentatie van de toppers kunnen we te water. Het is nog een beetje frisjes dus iedereen draalt een beetje. Eenmaal erin valt het mee maar het water is weer traditioneel “smerig”. Tussen aanhalingstekens want het is veengrond. Edo en ik doen de test; je ziet letterlijk geen hand voor ogen….
Dan gaat het schot af. ik lig lekker op rechts zodat ik overzicht kan houden en het is het kortst. Ik zet even aan en kom snel in een ritme, vind een stel benen en ploeg lekker door. De komende twee ronden zal ik makkelijk zwemmen, ik vraag me zelfs wel eens af of het niet te makkelijk is. De afgelopen wedstrijden (Almere, Nieuwkoop vorig jaar) moet ik de 2e grote groep steeds laten gaan en krijg ik een hoop tijd aan mijn broek wat ik allemaal weer dicht moet fietsen. Ik spiegel me dan ook aan de opvallendste in deze groep (want andere kleur zwemcap) Miriam Weerd. Aan het eind van de 2e ronde op weg naar de kant kan ik nog makkelijk versnellen en zwem naar een paar zwemmers toe die 20 meter voor ons zwommen. ik ben bijna bij de kant en zie voor mijn neus Miriam Weerd uit het water klimmen. Win!
Ik kijk op mijn klokje en zie dat er 39 laag op staat. 2 minuten sneller dan vorig jaar….
Ik dribbel naar mijn fiets ( en wordt voorbij gerend, nooit mijn sterkste kant geweest) en wissel naar horen zeggen snel. Hophophop op de fiets en ik zie allemaal bekende koppen om me heen. Gas geven dus….
Ik passeer de meesten al snel op mijn nieuwe bolide. Hij fietst super soepel (Thanks CycleTrend!!) en al gauw laat ik alle mensen in de buurt achter me. In de 1e ronde geef ik goed gas en in het begin van de 2e ronde is er niemand meer in zicht, voor of achter.
Als ik dan ook nog eens een dikke regenbui op m’n kop krijg en het erg koud wordt is de moraal ver te zoeken. Het waait erg hard en ik laat achteraf gezien veel tijd liggen. Pas als aan het begin van de 3e en laatste ronde van 27 km Dirk Wijnalda (Nederlands Kampioen Lang vorig jaar in ALmere) samen met Thomas Naasz (vorig jaar onder de 9 uur in Almere) bij me komen. Ik ga mee met Dirk en we raken Thomas kwijt. Het blijft nat en koud en ik ben blij als ik van de fiets af kom.
Ik heb geen idee waar ik lig, wat elke keer toch weer een aparte ervaring is. je bent wedstrijdatleet maar je doet maar wat lijkt het wel….
Van de fiets af heb ik verkleumde handen. Een dame moet me helpen om mijn helm los te maken. Het duurt dan ook erg lang voordat ik eindelijk weg ben.
Eenmaal aan het lopen gaat het erg lekker. Ik loop soepel, begin ontspannen en hou dat in ieder geval 15km vast. Ik voel een wat doffe pijn halverwege mijn bovenbeen, maar nooit dat het echt storend is. Ik passeer Cesar en ik zie dat hij geen goede dag heeft, hij stapt uit. Het zware weer heeft veel mensen parten gespeeld en ik weet dat ik dan in het voordeel ben. Ik ben te koppig om te stoppen.
Ik kom Matthijs van Scheijen tegen langs de kant.Deze topper richt zich meer op de korte afstand en komt lekker kijken. Hij verteld me dat ik 11e lig. ik ben daar natuurlijk erg tevreden mee. Het is een erg sterk deelnemersveld en vooraf had ik getekend voor een top15 plaats. Een ronde later meld hij me dat ik 8e lig. Tuurlijk! Hij roept me na dat het geen grap is. Opeens toch een beetje spanning. 8e! Dat is me wat! Ik spreek mezelf ernstig toe. Als ze lang komen komen ze maar lang,s ik loop mijn eigen race. Het is nog even zwoegen in de laatste ronde en dan ben ik er! Mijn supportcrew (Suzanne, Emile, Mem en buddy Anne Jan die op de fiets vanaf Utrecht komt) staan langs de kant. Wat een heerlijk gevoel. Mijn 2e top10 notering op een NK en dan ook nog op een afstand die mij veel minder gunstig gezind is vanwege het vele zwemmen en het mindere fietsen. Wauw! Bonus; Edo is 2e!
Ik voel geen pijn en voel me goed. De rest van de dag hobbel ik rond, eet ik spareribs en friet en een grote bak ijs. Welverdiend dacht ik zo. De vorm is dus goed en dat beloofd wat voor de wedstrijden die nog komen gaan. Stein en Almere!
Bedankt voor alle felicitaties!