Einde verhaal.

Nee geintje.

De afgelopen dagen zat ik op een megawolk. Of zoals Dirk, looptrainer van Tritanium en Vitalis tegen me zei toen ik hem toevallig op de fiets sprak; ” Zwaar in de benen, licht in het hoofd” .

En dat klopt precies. Een droom die ik nooit had kunnen dromen. Lichtelijk hoogdravend, dat dan weer wel, maar voor iemand die een hoop investeert in een hobby (wat dat is het toch?) en leeft als een semi-topsporter is het natuurlijk geweldig als je jezelf kan overtreffen. En dat is gebeurd afgelopen zaterdag.

Maar zoals gewoonlijk; beginnen we bij het begin;

De week voor Almere was vrij rustig. Ben erg druk met mn werk en dat is een mooie afleiding. Kan ik ook niet te gestresst raken. Ideaal 🙂 We hadden geboekt bij een hotel in Naarden op slechts 15 minuten van de start. Het enige puntje van aandacht was nog dat mijn polar-horloge gerepareerd moest worden, want deze stond ondanks een batterij-wisseling een aantal weken geleden alweer op half-leeg en later zelfs op gewoon ouderwets ik-kap-ermee. En aangezien ik mijn werdstrijden op hartslag doe….

Maar het kwam goed uit dat Suzanne vrijdag nog even op het hoofdkantoor van haar werk aan de slag ging. In de tussentijd kon ik mij registreren voor de Triathlon, mn fiets inleveren en binnenwippen bij Polar in Almere, slechts een steenworp afstand van Suzanne’s werk. Goed geregeld allemaal, ware het niet dat het wel erg rotweer was. Koud en zeer nat, ik had medelijden met de jongens en meisjes van de scholentriathon, welke op vrijdagavond werd gehouden. Al met al erg ontspannen en nog een aantal jongenn gesproken die ik de volgende dag tegen zou komen.

Die avond lekker gegeten bij Pulcinella die me een mooi pallet aan pastas voorschotelden.

Ik slaap maar kort maar voel me goed. Het weer lijkt ook mee te vallen. Het is droog als we in de Haven aankomen.

De wandeling naar de start is altijd mooi, met de doedelzakspelers die voorop gaan. Het water ligt er mooi bij, al is het wel wat hoog water. De effecten van het zware weer van de afgelopen dagen zijn duidelijk zichtbaar, ook het parc ferme is ternauwernood gered van de verdrinkingsdood.

Ik stel me op aan de rechterkant, zo goed als vooraan, met een goed aantal bekende koppen in mijn directe omgeving.

Dan gaat zoals altijd toch nog net verrassend het startschot. Het eerste stuk is altijd flink knallen, maar net zoals in Anna Paulowna voelen de armen sterk dus ik ben in staat om nog vrij lang door te hameren. Ik vind meerdere goede benen en na het ronden van de eerste boei zie ik dat ik in de kopgroep zwem. Dat is een verrassing. Vorig seizoen worstelde ik nog om mee te kunnen in de tweede groep en ondanks het feit dat er geen chte zwemkanonnen aan de start stonden had ik niet verwacht dat ik zo zou gaan.

De eerste landgang na ongeveer 1100 meter brengt een tijd van in de 15 minuten. Dit valt me tegen maar ik besluit me te concentreren op de groep waarin ik zit. Ik heb goed zicht op onder andere Marleen Vos , Erik Simon Strijk en Roeland Smits, omdat zij met een nummer op hun badmuts zwemmen. Naar mate we het grote lange stuk richting de haven overbruggen zak ik iets terug naar achteraan het groepje. Als we het laatste rechte stuk ingaan vind ik zoals het hele seizoen eigenlijk een 2e of 3e adem en kan nog versnellen, waardoor ik steeds toch net iets beter uit het water kom. Als ik aan wal klim zie ik 53 minuten op mn klokje staan. Dat is een verbetering van mijn beste tijd met 4 minuten! Humeur is meteen goed!

De wissel is ” wel ok” . Niet heel snel, niet heel langzaam. Een beetje klooien met mijn cycletrend windstopper, die ik met het oog op het verwachte weer toch maar aantrek. Als ik het stadion uitrij merk ik opeens op dat mijn zonnebril niet meer vastzit op mijn fiets. Damn! Die ben ik verloren tijdens het opstappen…

Op de fiets merk ik als snel dat ik goed van voren zit. In de verte zie ik iemand fietsen met een motor. Dat is altijd een goed teken. In de buurt van het keerpunt op de dijk zie ik dat het Eddy Lamers is. Ook zie ik Erik Simon Strijk voorbij komen die op weg is naar Gerrit Schellens. Na een km of 20 haal ik Eddy bij en hij blijft de rest van de wedstrijd vlak bij me. Gedurende die 1e ronde komt een Belg voorbij die zich bij de kopgroep zal melden. Ik heb geen idee hoe snel het gaat aangezien ik vergeten ben mn knopje in te drukken. Dus ik doe het afgezien van hartslag op gevoel. Achteraf weet ik dat die 1e ronde, ondanks mijn grote voorzichtigheid bij natte wegen in bochten, in 1.33 ging. Perfekt!

De tweede ronde brengt ook Roeland Smits weer bij ons. Ook Stijn Demeulemeester komt hard voorbij en dat betekend dat de hele groep zich in een versnelling dwingt. Ik heb ondertussen mijn windstoppertje al uitgegooid. Ik heb het warm! Ik zie de atleten om me heen met soms 3 dubbele lagen, maar ook op mijn laagste racegewicht ooit (75,5kg) blijf ik een kacheltje.
Dan breekt de hel los. We krijgen regen en zelfs een heuse wolkbreuk. Op de 1 of andere manier doet het me niet zoveel (vind het zelfs wel leuk) maar het is natuurlijk drama voor SuppertCrew

Demeulemeester en Smits zijn dan al weggereden en Eddy en ik blijven over. Ik besluit mijn eigen tempo te rijden. Mijn hartslag is lager dan normaal, maar het voelt verder goed. Versnellen naar die doelhartslag is duidelijk teveel van het goede. Ik ben tevreden met 5-10 slagen minder. Zeker nadat ik zie dat ronde 2 ook in 1.33 gaat.

De laatste ronde blijft onstuimig weer brengen. Waar we het 1e deel van ronde 2 weer droge wegen hadden, is ronde 3 weer nat nat nat. Er is niemand meer in zicht maar ik hoor van mensen langs de kant dat de achterstanden gelijk blijven. Met een matige laatste ronde van 1.36 kom ik op 5 minuten of minder van de rest van de fiets als 6e. Sweet! Ik voel me verder goed en ben klaar om te lopen.

De tweede wissel is vrij soepel, al is het feit dat ik het hele seizoen al ga zitten om sokken en schoenen aan te trekken nu iets minder succesvol, aangezien het parc ferme een drassige bende is. Redelijk snel ga ik ervandoor, altijd weer verward over waar nu heen te lopen. Ik vergeet mn 1e gelletje mee te nemen.

Ik neem me voor op souplesse te blijven lopen zoals ik dat ook deed in Stein. Toen was het een succes, dat moest vandaag ook kunnen. Na 2,5 km is er de 1e bevoorradingspost tevens Coachpost waar ik mijn 1e SiS gelletjes (nu de SMART-versie) moet krijgen.
Ik kom aan en ik zie niemand. Supportcrew is nog niet aanwezig! Shit! Door een communicatiefout en het wel erg snel zijn van ondergetekende zijn ze nog niet op locatie. Wat nu? Ik besluit dat wat er ook gebeurd, het niet zo mag zijn dat ik met hongerklop moet afhaken. Het gaat immers zo goed. Dus bij de eerstvolgende post pak ik datgene aan wat ze hebben; krentenbrood. Niet ideaal, maar in ieder geval calorieen! 5km later is er een andere post waar ze wel gelletjes hebben. De gelletjes daar zijn dik, dus ik hoop dat ze net zoals degenen die ik normaal gebruik isotoon zijn. Dan hoef ik er niet zoveel vocht bij in te nemen. Helaas is niets minder waar. Ze zijn mierzoet en echte gel. Met moeite krijg ik de 1e en 20 minuten later de 2e weg. Ik wacht rustig af of er geen reactie komt in maag of darm, maar gelukkig blijft die uit. Ik weet wonderwel redelijk goed door te lopen en kom de eerste ronde ruim onder het uur door! (57.49). In de tweede rond krijg ik gelukkig mijn eigen voeding weer en dat voelt al snel veel beter.

Eddy Lamers is in de 1e ronde vertrokken, maar aan het begin van de 2e ronde zie ik dat het gat hetzelfde blijft en zelfs wat krimpt. De snel fietsende Belg Dirk Bullens (1e vd fiets) ben ik dan al voorbij, en even ben ik Eddy kwijt. Even later komt hij weer uit de bosjes en gunt mij een uitgebreide blik op zijn blote billen. Altijd mooi, zo’n hele triathlon. Even later passeer ik hem en ik zou hem niet meer terug zien, hij stapt helaas uit.

De tweede rond kom ik net boven het hele uur door. Ik ga goed!

Dan slaat het rekenen toe. Ik realiseer me dat ik niet alleen onder de 9 uur kan gaan, maar zelfs onder de 8.45! Er zijn een hoop mensen langs de kant die me aanmoedigen en die me vertellen dat Demeulemeester is uitgevallen en dat ik 4e lig!

Ik besluit alles uit de kast te halen en dat gaat eigenlijk “moeiteloos”. Ik kan blijven pushen en de echte zware pijn blijft maar uit. De km’s in die laatste ronde lijken voorbij te vliegen.

Ik draai de dijk op voor de laatste 5km en overzie een zonovergoten Gooimeer. Ik kan alleen maar in mijn tempo doorgaan en geniet met volle teugen. Ik probeer iedereen te bedanken en zig-zag nog 1 keer door het nieuwe stadionparcours.

De mensen die het allemaal mogelijk hebben gemaakt:

Bedankt!!!!

Dan mis ik nog bijna het goede keerpunt en zet ik de laatste passen. Finish!!!

Ik voel me fantastisch en had bijkans nog wel even door kunnen gaan. De mensen van de organisatie proberen voor me te zorgen maar ik blijf maar dolgelukkig rondlopen. Of ik niet wil zitten? Of ik niet wat wil aantrekken? Iets wil eten? Iets drinken? En als ik dan eindelijk zit; dat ik niet te lang blijf zitten!

Ik val mijn SupportCrew in de armen en wordt zelfs nog even (als 3e NL) geinterviewd door het Bondsblad.

Het volgende uur is zitten, praten met iedereen en veel felicitaties ontvangen. Geen honger, geen dorst, ik voel me goed. Ik ga lekker douchen en dan komen alle schuurplekken in 1x boven. 🙂 Maar het was het waard!!!!

‘s Avonds eten we met zijn alleen weer bij Pulcinella, heerlijk! Nog een heel groot ijsje bij Mariola in de Havenkom en de Almere-dag is compleet.

Bedankt Grietje, Douwe, Emile en Anne-Jan voor jullie steun voor, tijdens en na de wedstrijd. Jullie zijn mn basis!

Bedankt iedereen langs het parcours voor de aanmoedigingen!

Bedankt iedereen die per sms, e-mail, twitter, facebook of postduif me heeft gefeliciteerd.

Bedankt Sponsoren; Bakker Kamerbemiddeling, Run2Day, Cycletrend/Cyclespeed, Plaza Sportiva Health Clubs en Science in Sports sportvoeding voor het vertrouwen.

Bedankt Suzanne. Woorden schieten te kort om uit te drukken hoeveel je hebt betekent in het proces om hier te komen. Ik hoop dat ik een klein beetje eer kan doen aan wat je voor me betekent op 2 oktober. Ik hou van je…..

Overig:

Bij triathlon.tv een verslag van de wedstrijd, met nog een paar cameo’s van ondergetekende;

http://www.triathlontv.nl/player/iframe_player.php?video_id=85

En tenslotte nog een filmpje gemaakt door de supportcrew van Eddy Lamers, die zich een groot deel van de wedstrijd in mijn buurt bevond, en ik ben dan ook een aantal maal in beeld….

En natuurlijk: Uitslag